Buisdorpse dekenfeesten – Het Buisdorpse boek

Radio West, 7 oktober 2005, 21.00 – 23.00 uur

Teksten, presentatie, voordrachten, muziekkeuze en Bas: Martin de Jong
Esmeralda, Snolly en Froukje: Esther Lammers
Irene: Irene van Wijhe
James Brown: James Brown
Frank Sinatra: Frank Sinatra
Alle overige rollen: Hans Ruitenberg

EERSTE UUR
Introductie
Muziek: Nelson Riddle and His Orchestra – The Theme From Route 66
Introductie eerste uur
Muziek: Brother Jack McDuff – Hot Barbeque
Finale Turbo Dating
Muziek: Andy Williams – Kisses Sweeter Than Wine
Een raar gebeurd verhaal
Muziek: David Bowie – Kooks
Telecommunicatie
Muziek: Zap Mama – Telephone
Griekus Pastel
Muziek: Kate Bush – I’m Still Waiting
Esmeralda’s Buisdorpse klapflappen
Muziek: James Brown – Make It Funky

TWEEDE UUR
Introductie tweede uur
Muziek: Elvis Presley – Stranger In My Own Home Town
Bouwmeester Blikschaver
Muziek: Leon Russell – If I Were A Carpenter
Bert Barrelmeijer
Muziek: Keb’ Mo – Am I Wrong
Dierendagdichtwedstrijd
Muziek: Bryan Ferry – Goodnight Irene
Relatiecommunicatie
Muziek: Frank Sinatra – Send In The Clowns
Arie Wietzen en Esmeralda
Muziek: Vonda Shepard – I Only Want To Be With You
Mr. Wijnand Dommes de Gil
Muziek: Robbie Williams – Millennium
Burgemeester Noten
Muziek: Spice Girls – Take Me Home

EERSTE UUR
INTRODUCTIE
Presentator:
Tot elf uur staat Hot Talk in het teken van de Dekenfeesten in Buisdorp. Dat betekent twee uur lang gesproken woord door Esther Lammers, Irene van Wijhe, Hans Ruitenberg en Martin de Jong. En ook veel ongehoorde muziek!

[Muziek: Nelson Riddle and His Orchestra – The Theme From Route 66]

INTRODUCTIE EERSTE UUR
Presentator:
Ze zeggen wel eens: alle wegen leiden naar Buisdorp, en Nelson Riddle and His Orchestra namen zojuist Route 66, opgenomen op 15 maart 1962.
Er wordt ook wel eens gezegd: in Buisdorp daar is het altijd feest, en dat lijkt dit jaar inderdaad het geval te zijn. Afgelopen zomer werd het 750-jarig bestaan van de gemeente grootscheeps gevierd en momenteel zijn de Dekenfeesten er volop aan de gang.
De Dekenfeesten worden van oudsher gehouden om de komst van de winter te vieren: het moment waarop de dekens uit de kast gehaald en op bed gelegd worden. Normaliter gebeurt dat in november, maar besloten is het evenement voor een keer te vervroegen en aan te laten sluiten op de festiviteiten rond het 750-jarig bestaan van de gemeente. Daardoor hoefden de diverse feesttenten en stellages niet ontmanteld te worden om een paar weken later weer opgebouwd te worden. We krijgen straks van bouwmeester Blikschaver te horen wat er bouwtechnisch en logistiek allemaal bij de Dekenfeesten komt kijken.
Naar aanleiding van de vorige Hot Talkuitzending die aan Buisdorp gewijd was – en die in de regio en wereldwijd via internet in totaal 7,5 miljoen luisteraars trok, daar zijn we best wel een beetje trots op – hebben we een werkelijk gigantische hoeveelheid brieven ontvangen. Die brieven hebben we meteen weggegooid, want we laten ons niet gek maken.
De vorige keer kon u het antwoord op de vraag mailen naar info@buisdorp.com. Ditmaal doen we het helemaal anders: u kunt niet een antwoord maar een vraag naar info@buisdorp.com mailen. Er zit een team van enthousiaste vrijwillige jongeren klaar om de vragen te beantwoorden. Als hun hoofd ernaar staat krijgt u eventueel op den duur gegarandeerd antwoord.
Wat kunt u de komende twee uur verwachten? Voor de verandering zit de hoofdgast aan het begin van de uitzending: over enkele minuten hopen we burgemeester Onno Noten in de studio te verwelkomen. De plaatselijke amusementskoning van Buisdorp en omstreken, de komiek Arie Wietzen, is uiteraard weer van de partij. Verder te gast: Bert Barrelmeijer, hoofdredacteur van het Buisdorps Nieuwsblad, mr. Wijnand Dommes de Gil, leider van het Volksdemocratisch Landsbelang, en Griekus Pastel, de Partij van de Waarheid-wethouder voor inburgeringszaken, met wie ik spreek over de zogenoemde TMA’s: Tijdelijk Minderjarige Asielzoekers. Ik heb eigenlijk geen idee wat dat zijn. Zijn die tijdelijk minder jarig, bijvoorbeeld maar een keer in de twee jaar? Misschien worden ze tijdelijk minderjarig genoemd omdat ze op den duur meerderjarig worden, dat zou ook kunnen. We zullen het horen.
Er is contact met Buisdorps zustergemeente Memphis, Tennessee, we hebben de finale van Turbo Dating, de uitslag van de Dierendagdichtwedstrijd en we staan stil bij de Kinderboekenweek. Ook bespreken we gevallen van gebrek aan relatiecommunicatie. En natuurlijk is er informatie over de Buisdorpse Dekenfeesten, die gekenmerkt worden door eindeloze optochten, oude ambachten, voorhistorische gewaden, vechtsportdemonstraties, koekhappen, degenslikken, bobsleeën, waarzeggerij, alsmede een wijnproeverij in de randgemeente Bokkerzwaag, bierfeesten in Zeevenslooten, zakloperijen in Vrouwezeeghe en niet te vergeten in het zinderende epicentrum van de festiviteiten de beroemde Buisdorpse Barbecue.

[Muziek: Brother Jack McDuff – Hot Barbeque]

FINALE TURBO DATING
Presentator:
Hot Barbeque van de gelijknamige elpee uit 1966. Brother Jack McDuff op orgel, Red Holloway tenorsax, George Benson gitaar en Joe Dukes drums. Deze uitzending staat in het teken van de Dekenfeesten in de gemeente Buisdorp, die uiteraard ook hossend gevierd worden in de randgemeenten Bokkerzwaag, Vrouwezeeghe, Grooterwaal en Zeevenslooten. Om u een beetje een indruk te geven noem ik een aantal getallen: 23, 17, 48, 215, 12 en 74. Zo dadelijk zal ik nog een paar getallen noemen.
Ik heb begrepen dat de beoogde eerste gast, burgemeester Noten, nog niet is gearriveerd. U weet hoe het is voor een burgervader: druk druk druk, zeker als er Dekenfeesten gehouden worden. Het is al bijzonder dat hij heeft kunnen toezeggen naar de studio van Radio West te zullen komen. We beginnen maar met de finale van Turbo Dating. Er zijn de afgelopen maanden zes voorrondes geweest, in de studio de twee winnaars: Snolly en Bennie. Wat hebben jullie gewonnen? Een lang weekend wippen! Voor twee personen. En Wippen ligt zoals jullie misschien weten in Drenthe. Hoe klinkt dat?

Bennie:
Onwijs heftig kicken.

Presentator:
En jij, Snolly, ga je ervoor?

Snolly:
Zeker weten.

Presentator:
Dat dacht ik ook. Zeg, Bennie, wat hoop je dat het gaat worden?

Bennie:
Minimaal toch zeker wel een keer of twaalf klaarkomen, ja toch?

Presentator:
We zullen het allemaal via de webcam kunnen volgen. Snolly, waarom koos je Bennie eigenlijk?

Snolly:
Omdat hij zo’n lekker kontje heeft, natuurlijk.

Presentator:
Zou hij ook zo’n lekker kontje hebben als hij net heeft doorgetrokken? Hoe zit dat, Bennie?

Bennie:
Dan meur ik nog een kwartier na, dan kan je beter uit de buurt blijven.

Presentator:
Bennie, wat gaf bij jou de doorslag om Snolly te kiezen?

Bennie:
Dat ze het met iedereen doet.

Snolly:
Ze moeten me maar nemen zoals ik ben.

Presentator:
En dat doen ze zo te horen ook. Oké, we willen nog wat dingetjes van jullie weten. Bennie, hoe is het met jouw algemene ontwikkeling gesteld?

Bennie:
Daar heb ik geen tijd voor. Doordeweeks pak ik dozen in. Van vrijdagavond tot zondagochtend ga ik housen en op zondagmiddag is er natuurlijk voetbal. Daarna met de jongens nog een pilsje pakken en een paar kroketten trekken. En dan maandagochtend om zes uur weer op om dozen in te gaan pakken. Dan kom je gewoon niet aan algemene ontwikkeling toe.

Presentator:
Snolly, hoe zou jij jezelf omschrijven?

Snolly:
Ik ben best wel spontane meid.

Presentator:
Wat houdt dat precies in?

Snolly:
Huh? Nou, dat ik dus heel erg spontaan ben. Altijd maar bezig met gekke dingen doen. Daarom ben ik ook in een boetiek gaan werken.

Presentator:
Groot gelijk. En dan heb ik tot slot nog wat vraagjes in verband met dat fantastische weekend dat eraan zit te komen. Bennie, weet jij wat voorspel is?

Bennie:
Ja, dat is dus als je zo langzaam mogelijk je kleren uittrekt.

Presentator:
H-hm. Snolly, is een orgasme voor jou belangrijk?

Snolly:
Dat hangt ervan af.

Presentator:
Waarvan?

Snolly:
Nou, of ik er een krijg of niet natuurlijk.

Presentator:
Op die manier. Bennie, wat ik van jou nog wilde weten: jouw vader, die zal ook wel een lekker kontje hebben.

Bennie:
Welnee, die heeft zó’n reet.

Presentator:
En jouw moeder, Snolly, heeft die net zo’n strak figuurtje als jij?

Snolly:
M’n moeder? Dat wil je niet weten. Ziet er niet uit gewoon, dat hangt en dat blubbert.

Presentator:
Aha. Nou, moeten jullie eens horen. Als jullie straks dat lange weekend wippen achter de rug hebben, dan zou ik me zo kunnen voorstellen dat jullie onwillekeurig wat voor elkaar gaan voelen. Gebeurt niet vaak, maar komt voor. Genegenheid, misschien zelfs wel liefde. Dat jullie, om het maar ouderwets te zeggen, een verhouding krijgen. Het is zelfs niet ondenkbaar dat jullie op den duur trouwen en dat er kinderen komen. Als Bennie doorgaat met bier drinken en kroketten trekken, dan heeft hij voor je er erg in hebt helemaal geen lekker kontje meer, maar net zo’n vette reet als zijn vader, die te pas en te onpas scheten produceert. Ik wil het je niet tegen maken, maar dat doen mannen nu eenmaal. Evolutionair gesproken is het een vorm van territoriumafbakening. Als Snolly eenmaal kinderen heeft gekregen, dan heeft zij echt niet meer zo’n strak figuurtje als nu, nog afgezien van de aambeien van het persen bij het baren. En dan gaat Bennie, als hij met z’n voetbalmaten op de barkruk zit en zijn gestaag zwellende bierbuik bijvult, op zoek naar wat jongs. Intussen zit jij, Snolly, op de bank naar een soap te kijken, met je derde of vierde sherry in de hand, of misschien ben je zelf ook wel een bierdrinkster. Je begint last te krijgen van gezwollen enkels en onverklaarbare hoofdpijn. Soms wil je daar met Bennie over praten, maar daar heeft hij dan geen zin in. En als hij doet of hij wel geïnteresseerd naar je luistert, is dat omdat hij in de kroeg geen jong ding heeft kunnen versieren maar die avond wel voor het in slaap vallen een doppie hoopt te maken. Als hij met je bezig is vertelt hij enthousiast dat hij bij een voetbalmaat thuis een dvd heeft gezien waarin een vrouw het met een varken doet, en je wilt hem toebijten dat je precies weet hoe dat voelt. Je kan er niet meer tegen, Snolly. Je leest een boek over vrouwen die van Venus komen en mannen die van Mars komen en huwelijken die naar de Maan gaan. Hoe is het mogelijk, in dat boek staat precies wat er mis is met jullie relatie. Maar ja, als hij het niet wil lezen heb je niets aan dat soort goede raad, en Bennie wil ook al niet naar Dr. Phil of Oprah kijken. Daar komt nog bij dat je een dochter van vijftien hebt: Lolly. Lolly is verslingerd aan een negentienjarig stuk tuig. Hij deugt van geen kant, afgezien van zijn lekkere kontje. Je raakt in gesprek met een buurman die weduwnaar is. Hij vindt dat je er voor je leeftijd geweldig goed uitziet. Buurman kan zo goed naar je luisteren, dat je met hem naar bed gaat als Bennie er vanwege een uitwedstrijd het hele weekend niet is. Als je midden in de nacht thuiskomt voel je je schuldig. De buurman is een geheim dat je mee je graf in zult nemen. Hij had een allesbehalve lekker kontje, maar hij had iets over je borsten gezegd dat alles goed maakte, al ben je vergeten wat. Na een maand heeft de buurman geen tijd meer voor je, want er trekt een meid van een jaar of vijfentwintig bij hem in. Als je ze op straat tegenkomt, knipoogt hij naar je. Het is net of zij haar lachen probeert in te houden. Je weet zeker dat hij haar alles over je verteld heeft en je voelt je bedrogen. Je dochter Lolly heeft na de zoveelste ruzie het huis verlaten en kan elk moment opduiken in een reality reportage over jeugdprostitutie of aids bij verslaafden. Als hij vijftig is mag Bennie geen dozen meer inpakken. Hij is afgekeurd vanwege zijn rug, die zijn buik niet meer kon bolwerken, terwijl zijn voormalige lekkere kontje er maar zo’n beetje bij hangt. Zelf durf je al jaren niet meer in bikini naar het strand. Jullie hebben alleen nog ruzie als er tegelijkertijd een soap en een voetbalwedstrijd worden uitgezonden. En zo komt de dag dat jullie je woning voor een bejaardentehuis verruilen. En nou zal ik je eens iets heel geks vertellen: in een bejaardentehuis heeft niemand een lekker kontje of een strak figuurtje. Raar hè? Maar goed, dat is allemaal van later zorg, jullie gaan eerst fijn een lang weekend wippen!

[Muziek: Andy Williams – Kisses Sweeter Than Wine]

EEN RAAR GEBEURD VERHAAL
Presentator:
Andy Williams, Kisses Sweeter Than Wine, daar is wat mij betreft alles mee gezegd. Even een vervelende mededeling, ik kreeg zojuist door dat er op de A4711, de provinciale weg van Bokkerzwaag naar Buisdorp en terug, een spookrijder is gesignaleerd die zich slingerend over de verkeerde weghelft in de richting Buisdorp beweegt, ongeveer ter hoogte van de afslag Buisdorpse Plassen. De verkeerspolitie van Bokkerzwaag verzoekt de overige over de A4711 rijdende weggebruikers, totdat de spookrijder Buisdorp heeft bereikt, ook op de andere weghelft te gaan rijden, om zo frontale ongelukken te voorkomen. Zodra er meer nieuws is laten we het u onmiddellijk horen.
Het wemelt momenteel van de landelijke en regionale evenementen: het was van de week Dierendag, er zijn momenteel Dekenfeesten en het is ook nog eens Kinderboekenweek. Daarom voor de jongste luisteraars een verhaal. Niet zomaar een verhaal, maar een raar gebeurd verhaal. Hier komt het:

Er was een witte kerst voorspeld door die leuke meneer van het televisieweer, maar Thijs en Gijs begonnen er pas in te geloven toen het op 20 december ging vriezen. Op kerstochtend werd Thijs, de oudste broer, als eerste wakker. Hij stond op, liep naar het raam, schoof het gordijn opzij, en zag bij het schijnsel van de straatlantaarn de witte vlokken als miniatuurparachutisten neerdwarrelen. Hij haalde opgelucht adem: het bleef liggen. De stoep was bedekt met een witdonzen vacht. Een voetstappenspoor verried dat er zo vroeg al iemand voorbijgekomen was.
‘Gijs!’ riep hij uitgelaten tegen zijn vredig slapende broertje. ‘Sneeuw! Gommes! Er ligt sneeuw!’
Thijs was elf, Gijs bijna zeven. Van hun gebruikelijke gekibbel viel nu niets te bespeuren, zo had de vreugde hen verbroederd. Zou dat door de kerst of door de sneeuw gekomen zijn? Ik denk dat jullie het wel weten!
Ze wasten zich, kleedden zich aan en verorberden het kerstontbijt of hun leven ervan afhing. Nogal wiedes! Wie zou er nu rustig kunnen zitten eten als er sneeuw lag? Jullie toch zeker ook niet!
De zwangere moeder van Thijs en Gijs sliep nog, want ze was de laatste tijd heel erg in verwachting, omdat ze een kindje moest krijgen. Op school had juf het Thijs uitgelegd, maar veel snapte het pientere kereltje er niet van. Hoe kon dat nou! Nee, mooi dat hij later lekker toch niet met die enge Liesje met zonder kleren aan voort ging planten. En dan zeker ook nog zaadjes op haar eitje strooien! Thijs was niet vergeten dat die rare rotgriet met Pasen zijn mooie beschilderde ei had weggemaakt. Dat zou hij dat verwende nest nog wel een keer betaald zetten, nou en of!
Maar toen hij die witte-kerstochtend zout op zijn hardgekookte eitje strooide dacht hij natuurlijk niet aan Liesje. Thijs dacht aan de sneeuw. In een keer propte hij het ei in zijn mond. Schrok schrok schrok. O! Hij kon gewoon niet praten, zo vol zat zijn mond met ei!
Vader had het kerstontbijt met zorg bereid en wilde zijn beide zonen bestraffend toespreken. Kleine Gijs had waratje pindakaas op zijn kin zitten! Wat een ondeugd was het toch! Gelukkig moest vader even glimlachen, omdat hem zijn eigen jongelingstijd te binnen was geschoten. Ja, vader was vroeger zelf ook een belhamel geweest, die er veel lust in had streken uit te halen. Dat hadden jullie niet gedacht, hè? O, o, wat was vader vroeger een deugniet geweest! Maar sammernappels nog aan toe, nu had hij zelf een paar onverbeterlijke druktemakertjes als kinderen! Drommels, drommels, drommels en driewerf sapperloot, dacht vader. Ze zijn al net zulke rekels als ik vroeger was!
Het eten was gedaan. Om het hardst joelend renden de twee jutteperen de feestelijke sneeuwwereld in en speelden er onbekommerd op los. Moe en verkleumd kwamen ze pas thuis toen het tijd geworden was voor het noenmaal. Gunst: er was visite! De grootouders die bij hen in de straat woonden waren op bezoek gekomen om te helpen het kerstfeest te vieren. Gemeenlijk vonden Thijs en Gijs het wát fijn hun opa en oma te zien, maar nu popelden ze om na het middageten weer buiten te gaan spelen.
Zo zwanger als ze was, begreep moeder precies waarom ze zo ongedurig waren, en daarom zei die lieve moe: ‘Gaat dan maar, jullie twee. Maar weest in ’s hemelsnaam voorzichtig!’
‘Ja, mams! Fijnemans, mams!’ riepen ze in koor.
En zo liepen ze even later hand in hand langs de dichtgevroren sloot. Jammer dat er maar zo weinig kinderen op het ijs waren. De meesten zouden wel thuis moeten blijven omdat er bezoek was. Niet iedereen had zo’n lieve zwangere moe als Thijs en Gijs!
Het ijs hield nog niet best. Steeds als het ’s nachts hard gevroren had, wierpen stomme achterbuurtkinderen er kluiten aarde op, zodat er overal wakken kwamen. Meestal had Liesje het gedaan, die echt een naarling was, dat kon je zo zien als je haar zag.
Toen de broers, Thijs voorop, het ijs betraden, kraakte het vervaarlijk. Maar dat was juist een goed teken, wisten ze. Voorzichtig, heel voorzichtig schuifelden ze voort, doch weldra verloren ze de behoedzaamheid uit het oog, en zetten het op een rennen. Als dat maar goed ging!
In de verte was een houten bruggetje. Daar kon het wel eens gevaarlijk zijn, bedacht Thijs. Hij riep Gijs, die voor hem uit rende, en gelastte hem subiet halt te houden. Maar Gijs luisterde niet.
‘Hé, staan blijven, lammeling!’ kreet Thijs, en hij liep zo hard als zijn benen hem dragen wilden om Gijs in te halen. Toen deze omkeek en Thijs wild zag gebaren, bleef hij plotsklaps staan. Thijs, die daar niet op gerekend had, botste bons tegen hem op.
Boem is ho en krak is wak.
Terstond zakte de oudste broer door het ijs en bevond zich tot aan zijn schouders in het koude water. Uitgerekend Thijs! Op school plaagde Liesje hem altijd als er ijs lag. Dan riep ze: ‘Thijs, wees wijs, zak niet door het ijs!’ En nu was hij door het ijs gezakt! Wacht maar, hij zou die Liesje nog wel krijgen!
Wanhopig trachtte hij zich aan de afbrokkelende ijsrand vast te klampen. Hoe moest dit aflopen? Ik wilde dat ik het wist!
Ook kleine Gijs raakte in paniek. Want wat kon hij uitrichten, klein als hij was?
Wacht eens. Maar natuurlijk. Hulp halen! Ja! Nu meteen! Opschieten, kleine Gijs! Haal hulp!
‘Ik haal hulp!’ riep hij, en maakte dat hij binnen de kortste keren thuis was.
Zijn vader en grootouders waren er niet. Ze waren bij een oom en tante op bezoek gegaan. Maar moeder was er wel. Ze had zich te zwanger gevoeld om haar man en ouders te vergezellen. Ze hoorde het gesnikte relaas met een hand voor haar mond aan en volgde haar jongste zoon toen onverwijld naar de sloot.
Het was al bijna donker toen ze de plek des onheils bereikten. In haar angsthaast geen acht slaand op de gevaren, rende de zwangere moeder op haar oudste zoon toe. En zo kon het gebeuren… dat zij warempel ook door het ijs zakte!
O neen! Ook moeder door het ijs gezakt! Wat sneu voor haar!
Nu raakte Gijs eerst goed in paniek. Snipperdepip, daar stond me het arme ventje met een trillende lip!
Gelukkig, moeder kwam weer boven, proestend en wel. Ze riep iets. Wat riep ze? Luister maar goed: ‘Schiet op, haal hulp!’
Dát riep ze!
Gijs wist meteen wat hem te doen stond. Hij rende gehoorzaam naar het huis van Daantje. Daantje was het kleine broertje van Liesje. Daantje was net zo oud als Gijs. Ze zaten bij elkaar in de klas. Daantje was zijn beste vriend.
Een keer was er iets heel gemeens met Daantje gebeurd. Evert had de schoenveters van de mees aan elkaar gemaakt. De mees was omgevallen en toen moest Daantje lachen. Heel de mees zijn bril was het glas van in zijn ene oog gekomen! Hij kon met het andere ook haast niks meer zien van woede, maar hij had wel Daantje horen lachen. Toen riep hij boos: ‘Uit m’n ogen, stuk verdriet!’ En toen moest Daantje de gang op. Daarom was Gijs gauw de beste vriend van Daantje geworden.
’s Anderendaags moesten ze allemaal een gulden van huis meenemen voor de nieuwe bril van de mees en voor zijn glazen oog. Evert had in het speelkwartier berouw gekregen. Hij zou met kerst thuis een gekleurd lampje uit de kerstboom jatten voor in het glazen oog van de mees, dan zou de mees vast weer blij zijn.
Daantje had zijn zusje Liesje eens helemaal met zonder kleren aan gezien. Verbeeld je! Dat was me wat geweest, dat begrijpen jullie zeker wel! Volgens Daantje had Liesje van onderen geen dingetje, maar een openingetje. Als je daar een vinger in stopte ging ze giechelen. Daantje had gezegd dat Liesje had gezegd dat ze met Thijs wilde gaan, maar Gijs had het niet willen geloven en Daantje een watjekouw verkocht. Toen moest Daantje heel erg huilen.
‘Ik vind jou een vervelend joch!’ zei Daantje, toen hij uitgehuild was.
‘En jij… Jij bent een slome! En er is toevallig niets van aan, dat Liesje met Thijs wil gaan! Ik geloof je lekker toch niet, want je bent een gemeen leugenbrok, Daantje!’
‘Nou, dan mag jij niet stiekem komen kijken als Liesje met zonder kleren aan in bad gaat. Ga maar gauw weg, mispunt dat je d’r bent!’
Deze ruzie tussen de beide boezemvrienden was vorige week geweest. Nu rende Gijs zo snel als hij kon naar het huis van Daantje en Liesje. Toen hij er was belde hij voorzichtig aan. Als je aanbelde wanneer het vroor, dan kon je vinger prompt aan de bel vastvriezen, brrr.
Meneer Snaterman, de vader van Daantje en Liesje, deed open. Hij was een sterke timmerman met een baard. Hij sprak altijd op barse toon en kon de hardste scheten van de héééle wereld laten.
Gijs legde jammerend uit wat er gebeurd was. ‘Wat hamer!’ riep meneer Snaterman, en hij liet geschrokken een knoertharde scheet. ‘Kom mee, zeun, we gaan samen dat varkentje even wassen!’ Hij trok zijn jas aan en Liesje volgde zijn voorbeeld.
Gedrieën kwamen ze bij het wak aan. Omdat meneer Snaterman zo’n sterke timmerman was, kon hij de twee ijsbreukelingen in een keer uit hun benarde positie verlossen.
Moeder werd onverwijld naar een ziekenhuis voor Imminente Baring gebracht, want ze was er slecht aan toe. De dokter stelde vast dat haar vruchtwater bevroren was geraakt. Hij besloot tot een onmiddellijke ijskeizersnede, maar het was al te laat: die avond bracht moeder een dood eskimokindje ter wereld.
Thijs was met meneer Snaterman mee naar huis gegaan. Om van de schrik te bekomen mocht hij een week lang bij Daantje en Liesje logeren. Hun vader deed geduldig voor hoe je een namaakscheet kunt laten door op je bovenarm te blazen. Als Thijs geen koorts meer had, zou meneer Snaterman hem nog leren hoe je een echte scheet kunt opwekken door iemand aan je wijsvinger te laten trekken. Maar dan moest Thijs wel flink eten, zoals een echte timmerman at: veel bruine bonen en spekzwoerd, dan werd je van lieverlede gewoon een sousafoon!
Toen Thijs uit het wak was gehaald, was Liesje hem pardoes gaan zoenen. Zo’n zoen was een mirakels tof gevoel, merkte Thijs, die eerst nog tegenstribbelde en naar haar spoog. Wat raar dat hij nooit eerder had gemerkt dat ze zo lekker rook. Gommenikke, het was toch eigenlijk best een moppig mokkeltje, die Liesje. Nou, vooruit dan maar, heel misschien zou hij later dan toch met haar voort gaan planten, en een heel klein beetje zaad op haar eitje strooien. Maar natuurlijk niet met zonder kleren aan!

[Muziek: David Bowie – Kooks]

TELECOMMUNICATIE
Presentator:
David Bowie, Kooks, een nummer dat hij voor zijn zoontje Zowie schreef. Het staat op de cd Hunky Dory. Dat is een Engelse uitdrukking die zoveel wil zeggen als: het zit allemaal wel goed. En dat geldt ook voor de vigerende verkeerssituatie op de A4711. Een geruststellend bericht namelijk voor degenen die over de A4711 in de richting Buisdorp of Bokkerzwaag rijden: u kunt weer op de goede weghelft gaan rijden, zojuist is door de verkeerspolitie van Bokkerzwaag bekendgemaakt dat de spookrijder op de afrit Buisdorp-Noord is klemgereden. Dat is gelukkig goed afgelopen.
Eerder gaf ik u een paar getallen, ik geef u er nu nog een paar: 11, 217 en 133. Als u die getallen optelt bij de eerdergenoemde getallen, dan moet de uitkomst 750 zijn, en dat is niet toevallig, want de gemeente Buisdorp bestaat dit jaar maar liefst 750 jaar. Dat is afgelopen zomer uitgebreid gevierd in de Dorpsgehoorzaal, met optredens van topartiesten als Buisdorpse Bennie, Arie Wietzen en de Trekzakzusjes, het befaamde accordeonduo.
De feestavond is uitgezonden door de LokaalBuis, de regionale televisiezender van Buisdorp. Mocht u de uitzending gemist hebben dan hoeft dat geen probleem te zijn, want er is een dvd van gemaakt. Die kunt u bestellen via info@buisdorp.com. En omdat het momenteel Dekenfeesten zijn krijgen de eerste 750 luisteraars die reageren de dvd gratis in de bus. U stuurt gewoon een mailtje naar info@buisdorp.com onder vermelding van dvd Buisdorp 750 jaar, en vergeet niet erbij te vermelden of het VHS of Betamax moet zijn.
Wat een weer is het trouwens, hè? Morgen krijgen we weer ander weer, of misschien wel hetzelfde weer. Je weet het maar nooit, behalve als het zover is. Ja, u denkt misschien: die Martin de Jong zit van onze belastingcenten maar een beetje de tijd vol te lullen, en daar heeft u gelijk in, want we zitten nog steeds te wachten op de komst van burgemeester Noten. Wat gaan we doen, wat is wijsheid… Hebben we nog tijd? Ja, we hebben nog wel tijd. Ik ga… Ik ga voor de gein Koos opbellen, die weet niet dat-ie in de uitzending zit, ha ha ha.

Koos:
Hallo, met Koos?

Presentator:
Hé, Koossie! Je spreekt met je moordenaar, ha ha ha! Nee, zonder dollen, raad eens!

Koos:
Eh…

Presentator:
Zit er soms kots in je oor? Martin!

Koos:
Nee hè? Krijg nou wat aan je lip. Martin, ouwe zadelsnuiver! Shit zeg. Hoe lang is dat niet geleden?

Presentator:
Dat kan ik je precies uit de doeken doen. Dat moet eind ’89 geweest zijn, onze laatste close encounter.

Koos:
Nee nee, klein eindje terug, dacht ik: ’88. Zomer ’88, Zeevenslooten.

Presentator:
Maar jij was in ’89 toch ook nog van de partij? December ’89, dat waanzinnige feest bij Tut en Erik!

Koos:
Tut en Erik? December ’89?

Presentator:
Zeker weten.

Koos:
De laatste keer bij Tut en Erik was volgens mij juli ’88.

Presentator:
Juli ’88 was wel bij Tut, maar Tut was toen nog met dinges, met Sjors. Tut en Sjors was vóór Tut en Erik. Dus vóór dat waanzinnige feest van Tut en Erik eind december ’89. Was jij toch ook bij? Tuurlijk. Iedereen was er! Weken erna werd er nog over gepraat! Maanden erna! En toen moest de zaak nog voorkomen, dus dan kan je wel nagaan wat voor piepeltjes er op dat feest waren geweest!

Koos:
Daar was ik dus mooi niet bij. Eind december ’89 zat ik namelijk met m’n rug.

Presentator:
Welnee. Jouw rug kwam juist door dat feest bij Tut en Erik. Die stoel, weet je nog wel? Jij moest en zou met je bezopen kop even een acrobatische handstand demonstreren op die mindervalide schommelstoel van de opoe van Tut! Ik zie je nog kapseizen. Salto kamikaze!

Koos:
Hoe kom je daar nou bij? Dat met die stoel gebeurde in april ’87. Ik verzwikte alleen een pols, verder niks aan de hand. We vierden toen dat Ruud was afgestudeerd. Jij zakte nog wippend door dat bed, met Erna.

Presentator:
Erna? Nou zit je toch echt meters naast de roos. Met Erna zakte ik niet op dat afstudeerfeest van Ruud door het bed, dat gebeurde veel later. Eind september ’87. Ik ben toch zeker niet gek!

Koos:
Dat heeft er niks mee te maken. Nee hoor, als de dag van gisteren: Ruud studeerde honderd procent onomstotelijk begin ’87 af.

Presentator:
Weet ik ook wel. Maar die bedvernietigende megakrik met Erna gebeurde de dag voor Gerards vrijgezellenfeest, ik bedoel de dag erna, september ’87. Met wie trouwde hij toen ook alweer, weet jij dat nog?

Koos:
Gerard? Met Erna natuurlijk! Je bent dat gelazer toch niet vergeten?

Presentator:
Verdomd. Het startsein voor de Derde Wereldoorlog, omdat ik met haar op d’r trouwdag door het bed zakte. Ophef om niks. Oké, ik had de vader van de bruid niet onder moeten kotsen. Maar ja, wat wil je. Van bier en borrelnoten gaat de boel bij deze jongen nou eenmaal gigantisch gisten en op zoek naar de snelste uitweg. Als ik er nog aan denk, wat een kleinburgertruttenconglomeraat zeg, die familie.

Koos:
Wacht even, je haalt nou twee Erna’s door elkaar. Gerard trouwde met Erna Bevelaar. Jouw Erna was Erna Heemstra. En je kotste haar vader niet onder, maar haar moeder. De pleuris brak uit toen je sorry opa tegen haar zei.

Presentator:
Wat is dat nou voor praat van een waanzinnige! Erna Heemstra trouwde met Gerard! Vandaar die toestanden! Of dacht je soms dat de huiskamervendetta door dat mondjesmaatje kots van mij uitbrak? Trouwens, dat mens had zuiver een snor.

Koos:
Een snor van jouw kots, ja. Maar wacht eens, er begint me wat dagen. Je bedoelt Gerard van Veen toch niet?

Presentator:
Welnee, Gerard Janssen met twee essen.

Koos:
Zie je wel! Gerard Janssen met twee essen trouwde die dag met Erna Bevelaar!

Presentator:
O ja? Weet je dat zeker? En wie heb ik in ’88 op dat vrijgezellenfeest dan ondergekotst?

Koos:
Niemand. In ’88 was er helemaal geen vrijgezellenfeest. In ’87 was er een vrijgezellenfeest. Bij Gerard van Veen. En voor zover ik me kan herinneren werd daar alleen door Gerard zelf gekotst.

Presentator:
Dus als ik het goed begrijp ben ik de dag erna kotsend met Erna Bevelaar door het bed van de schoonouders van Gerard van Veen gezakt.

Koos:
Neehee. Met Erna Heemstra! Door het bed van haar grootouders. En het was niet de dag, maar zeker een halfjaar erna.

Presentator:
Onmogelijk. Een halfjaar erna had ik Pfeiffer.

Koos:
Wedje leggen van niet? Zeven maanden na Gerards vrijgezellenfeest hadden we de begrafenis van Harry. Jij hebt de kist nog ondergekotst.

Presentator:
Harry?

Koos:
Harry Hoogduiker, de eerste man van Erna. Ze vermoedden dat hij in jouw kots was gestikt. Meneer lag tegen het einde van het dertigjarig huwelijksfeest van z’n ouders met z’n mond open te slapen, toen begon jij ineens over ’m heen te kotsen. Boewaa boewaa, rochel rochel, dood. Erna was laaiend.

Presentator:
Erna Heemstra of Erna Bevelaar?

Koos:
Erna Vergeer.

Presentator:
Vergeer? Ik ken helemaal geen Vergeer.

Koos:
Wat lig je nou te ijlen? Erna Vergeer is nota bene in mei ’89 met mij getrouwd! Ervoor heette ze Erna Hoogduiker-Vergeer, erna dus Erna Keiweger-Vergeer.

Presentator:
Keiweger? Maar jij heet van achteren toch…

Koos:
Keiweger. Koos Keiweger. Heel m’n leven al. Vanaf maart ’59. Nee wacht, oktober ’57.

Presentator:
Koos Keiweger? Nou, neem me niet kwalijk, Koos, dan heb ik een verkeerd nummer gedraaid.

[Muziek: Zap Mama – Telephone]

GRIEKUS PASTEL
Presentator:
Zap Mama, Telephone. Het volgende gesprek voer ik niet per telefoon, maar gewoon van mens tot mens. Griekus Pastel is Partij van de Waarheid-wethouder voor inburgeringszaken, en hij maakt zich ernstig zorgen over de TMA’s, de zogenoemde Tijdelijk Minderjarige Asielzoekers.

Griekus Pastel:
Zeer wel.

Presentator:
Wat zijn TMA’s en waarom maakt u zich zorgen?

Griekus Pastel:
Het gaat om een aantal minderjarige asielzoekers die…

Presentator:
Dat.

Griekus Pastel:
Pardon?

Presentator:
Een aantal dat, niet die. Gaat u verder.

Griekus Pastel:
We willen dat die TMA’s zich in onze maatschappij thuis gaan voelen. Er zijn verschillende manieren om dat voor elkaar te krijgen en daar maakt de inburgering onderdeel van uit.

Presentator:
Maakt daar deel van uit of is daar onderdeel van.

Griekus Pastel:
Inderdaad. Het zijn dus minderjarige asielzoekers die moeten inburgeren, en dat geeft grote problemen, want wat zie je normalieter gebeuren?

Presentator:
Normaaliter. De klemtoon ligt bij normaliter op de a.

Griekus Pastel:
Het gaat zoals ik wilde zeggen om jongeren wiens kennis van de Nederlandse cultuur…

Presentator:
Wier kennis, niet wiens.

Griekus Pastel:
De jongeren waar het om gaat moeten in de Buisdorpse maatschappij integreren, maar uiteraard niet nadat ze een goede opleiding hebben genoten.

Presentator:
Ik dacht dat een goede opleiding juist belangrijk was.

Griekus Pastel:
Dat zeg ik.

Presentator:
Nee, u zegt niet nadat ze een goede opleiding hebben genoten. Dan had u moeten zeggen niet dan nadat ze een goede opleiding hebben genoten.

Griekus Pastel:
Laat ik een voorbeeld geven. Er is mij een geval ter ore gekomen van een meisje die…

Presentator:
Een meisje dat.

Griekus Pastel:
Zij heeft in het kader van haar inburgering een cursus kunnen volgen, en het geld wat daarmee gemoeid is…

Presentator:
Het geld dat daarmee gemoeid is.

Griekus Pastel:
U moet goed begrijpen: willen we zo’n enorm kostbare klus kunnen klaren, dan hebben we handvaten nodig.

Presentator:
Handvatten.

Griekus Pastel:
Het gaat erom dat het meisje waar ik op doelde een van de vele succesverhalen is. Ze heeft nu een goede baan, en zonder die cursus had dat niet gebeurd.

Presentator:
Was dat niet gebeurd.

Griekus Pastel:
Die cursus wordt medegefinancierd door particulier initiatief, inzonderheid door een stichting. Het bestuur en haar leden hebben…

Presentator:
Het bestuur en zijn leden.

Griekus Pastel:
Hebben die cursus financieel mogelijk gemaakt, en ik ben aan hun dan ook grote dank verschuldigd.

Presentator:
Aan hen.

Griekus Pastel:
Ik was laatst op een bijeenkomst over deze problematiek. Ik dacht: daar zal niet veel belangstelling voor zijn. Maar wat schetst mijn verbazing…

Presentator:
Wie schetst mijn verbazing.

Griekus Pastel:
Het zat bomvol, een hartverwarmende aangelegenheid. Die zaal ademde een sfeer uit die…

Presentator:
Ademde een sfeer. Niet ademde een sfeer uit.

Griekus Pastel:
Die mensen waren heel erg emotioneel.

Presentator:
Geëmotioneerd.

Griekus Pastel:
Waar het om gaat is dat de praktijk vaak heel anders blijkt te zijn dan de media suggereert.

Presentator:
Suggereren.

Griekus Pastel:
De bereidheid onder asielzoekende jongeren om te integreren is veel groter als vaak…

Presentator:
Dan vaak.

Griekus Pastel:
De kern van de zaak is dat ze zich moeten aanpassen aan onze cultuur.

Presentator:
Wat is dat toch voor onzin! Wat is dan die Nederlandse cultuur waar ze zich aan moeten aanpassen? Moeten ze soms naar die ongeinprogramma’s van Gerard Joling en Gordon gaan kijken? Ik ben eerste generatie Nederlander en ik kijk daar voor geen geld naar. Je kunt van mensen eisen dat ze zich aan de wet houden, de rest is onzin.

Griekus Pastel:
Nee, dat ben ik niet met u eens, het is van evident belang dat minderheden het Nederlands goed leren beheersen.

[Muziek: Kate Bush – I’m Still Waiting]

ESMERALDA’S BUISDORPSE KLAPFLAPPEN
Presentator:
Kate Bush, I’m Still Waiting. En zij is de enige niet, want wij zitten ook te wachten: op de komst van burgemeester Noten… Hé, wie komt daar de studio binnen, dat is een oude bekende van de vorige Buisdorpuitzending: Esmeralda, de business unit manager van de business unit regionale betrekkingen van Busofa, de Buisdorpse Soep Fabriek. Wat heb je daar in die grote doos zitten?

Esmeralda:
Buisdorpse klapflappen.

Presentator:
Geweldig, wat een lekkernij. Zijn die voor ons?

Esmeralda:
Ja. Busofa sponsort de Dekenfeesten, en dit jaar delen we in plaats van soep authentieke Buisdorpse klapflappen uit. Ik heb voor alle aanwezigen een klapflap meegenomen.

Presentator:
Mag ik er eentje nemen?

Esmeralda:
Natuurlijk.

Presentator:
Jongens wat een joekels. Mmm, maar verschrikkelijk lekker. Wel erg machtig, je moet er geen twee van achter elkaar eten. Hoe worden die dingen gemaakt, kan je dat zeggen? Het is geloof ik een geheim recept, hè? Net als Coca Cola en Pleegzuster Bloedwijn.

Esmeralda:
Ja. Ik mag vertellen wat de ingrediënten zijn, maar niet in welke verhouding.

Presentator:
Als je het niet erg vindt schuif ik er intussen stiekem nog een naar binnen. [Rest onverstaanbaar wegens volle mond.]

Esmeralda:
Je kunt kiezen uit stroedeldeeg of feuilletédeeg.