Fragmenten uit mijn Dagboek 2001 bleken bruikbaar te zijn voor Sabbatical. Voor zover ze in de roman voorkomen zijn hieronder ware namen vervangen door die in de roman gebruikt zijn. Net als bij Verhuisberichten gaat het om een episode uit de werkelijkheid die verwerkt is in een fictieve geschiedenis. De bronnen liggen in tijd ver uiteen: de Verhuisberichten stammen uit 1994, de gebeurtenissen in het Ontploffingsdagboek dateren van 2001.
Zaterdag 1 september Het werd inderdaad acht uur voordat ik opstond. Het ontbijt was een mok koffie gevolgd door een sigaar. Werken zat er niet in. Twee wassen gedraaid en gestofzuigd. Een bandje opgenomen met nummers van Tom Waits en gewacht op de komst van de BCC-wagen. Die arriveerde om kwart over een. Ik droeg twee dozen (dvd, video), twee sjouwers torsten de ktv. Afstand gedaan van 1750 gulden en de doos met ktv naar de bovenverdieping gewerkt, bekeken of alles geleverd was en toen op de fiets gestapt (de zon scheen weer – gisteravond een geweldig geplens) en bij Ellen voor katten en planten gezorgd. Op de terugweg bij ma langs om het gras te maaien. Thuis me na een magnetronmaaltijd verdiept in de drie gebruiksaanwijzingen en drie afstandsbedieningen. De tv zocht vergeefs automatisch naar de zenders (geen antenneaansluiting) en op de een of andere manier lukte het me de videorecorder een band te laten afspelen. Nu kijken of ik met de dvd-speler wat voor elkaar krijg.
Zondag 2 september Het verslag van gisteren eindigde te vroeg want er voltrok zich nadien nog het nodige. Omstreeks twee uur schrok ik wakker van een enorme knal. Ik dacht aan een aanrijding, maar toen ik beneden ging kijken zag ik de vlammen langs de rand van het balkon komen. 112 gebeld, er was al brandweer onderweg. Voor de deur trof ik een onbekende benedenbuurvrouw. Omdat buurman vd Vet de deur open had daar [katten] Paling en Duimpie ondergebracht. Het bleek dat de ontploffing op eenhoog had plaatsgevonden, bij de gestoorde Balkanman. Een buurman had de hele avond al benzine geroken, de politie vond later een jerrycan. Het vuur was goddank gauw geblust. Naaste buurvrouw was er niet; deur ingebeukt (brandweer) en hondje meegenomen. Yvon was toen het gebeurde net thuisgekomen en dacht dat hij het op haar gemunt had. Pas tegen halfvijf in bed, nauwelijks geslapen. Vanmorgen om halftien de katten/planten van Ellen verzorgd – bij daglicht was de ellende buiten goed te zien. Buurhuis door de rook zwaar getroffen.
Maandag 10 september Gisteravond een paar badkamertegels die los waren gaan zitten van de muur gehaald. En omdat ik niet dol ben op rare geluiden in het donker, beneden op de bank gaan slapen.
Dinsdag 11 september Thuis de tv aan- en niet meer uitgezet vanwege het terroristisch geweld in de VS.
Woensdag 12 september De videorecorder op scherp gehouden en af en toe wat opgenomen. (Ik heb ook 4 tapes vol Clintonverhoren en 5 met dood Diana, vanwege geschiedkundig belang).
Donderdag 13 september Even in het ontplofte huis geweest. Ze gaan de gevel vervangen.
Zondag 16 september De tv heeft nog steeds veel beelden uit New York, maar er valt nauwelijks nieuws te melden. Het gehakkel van Bush is soms zo tenenkrommend, dat ik vannacht van Clinton droomde en hem voorstelde over een paar jaar gewoon weer mee te doen aan de verkiezingen.
Dinsdag 18 september Maar weer een doosje sigaren gekocht en op bed Time gelezen, geheel gewijd aan de aanslag.
Woensdag 19 september Om even over drie naar huis gegaan en de speciale WTC-editie van Newsweek gekocht – gisteren die van Time gekocht en gelezen.
Donderdag 20 september Ik had bij thuiskomst om halfeen de buurvrouw getroffen, die haar huis voorlopig nog niet in kan. Even over zes sprak ik Yvon even. De aanstichter van alle ellende loopt weer vrij rond: de buurvrouw heeft al een rare brief in de bus gevonden.
Maandag 24 september Met een buurman een tijdje over de situatie gebabbeld. Het zou niet prettig zijn als de veroorzaker van de ontploffing weer terugkeerde.
Vrijdag 28 september De Free Record Shop had de Kubrick Collection net binnen, zodat ik kon profiteren van de 10% septemberkorting. Toen ik thuiskwam een praatje gemaakt met de buurvrouw, die haar gehavende interieur aan het schilderen was.
Maandag 1 oktober Het stormde nogal en bij het ontplofte huis van de benedenbuur rammelde het een en ander. Bij Yvon aangebeld, die meteen de politie informeerde. Koffie en cola gedronken en omdat ze nog bang is ga ik nu bij haar logeren.
Dinsdag 2 oktober Bij Yvon logeren was een grappig avontuur, maar de nachtrust was nogal beperkt. Eerst een tijd liggen kletsen, toen lang niet in slaap kunnen komen.
Woensdag 3 oktober Even na elf uur belde Yvon aan en ik trok m’n schoenen aan. Het werd weer gezellig: een tijdje liggen kletsen en toen de ogen gesloten. Ik viel eerder in slaap dan de vorige nacht en werd ditmaal tussendoor niet wakker – tot even over halfzes gepit.
Vrijdag 5 oktober Het bleek dat dat Yvon Maarten en Tineke kent; Tineke is een jeugdvriendin van Eliane, Maarten heeft bij Yvon gewerkt.
Dinsdag 9 oktober Zo halfdrie wakker geworden van stemmen buiten. Uit dakraam gekeken: brandweer, politie en rook! Yvon bibberend naast me. Toen ik vanmorgen de deur uitging zag ik dat het om een uitgebrande kleine vrachtwagen ging.
Woensdag 10 oktober Gisteravond belde Yvon omstreeks halfelf op: ze vertrok bij haar collega/vriendin en had graag dat ik haar opving vanwege enge fietsenberging in het donker. Ze had buikpijn en was moe, dus we gingen meteen naar bed. Wel nog even naar Barend & Van Dorp gekeken en een tijd liggen kletsen. Beter geslapen dan de vorige nacht. Om tien voor zes wakker geworden van de wekkerradio.
Vrijdag 12 oktober Yvon belde gisteravond om acht uur aan. Koffiegezet en boven op bed naar Eyes Wide Shut gekeken. Daarna verkast naar Yvons slaapkamer. Weer lang liggen praten. We wonen allebei zeven jaar aan de Kade; zij daarvoor vijf jaar lang in een zijstraat van de Laan!
Dinsdag 16 oktober Gisteravond vanaf een uur of acht Yvon gezelschap gehouden. Een groot aantal in het weekend opgenomen tv-programma’s gezien, waaronder een aflevering van The X-Files. Het duurde lang voor we sliepen, om een uur of twee waren we klaarwakker. Even samen uit het dakraam gekeken, toen weer gestrekt. Yvon ging om acht uur naar haar werk, ik naar mijn eigen bed voor een tukkie tot halftien.
Woensdag 17 oktober Een gezellige avond bij Yvon. Benedenbuur kwam langs met tweejarig nichtje dat onmiddellijk bij me op schoot kroop en daar niet weg te slaan was.
© Copyright Martin de Jong, Den Haag. Alle rechten voorbehouden.